RMS Carinthia was een oceanliner gebouwd in 1956 als een van de vier schepen uit de Saksische klasse. Ze voer voor de Cunard Line vanaf haar voltooiing tot 1968 toen ze werd verkocht aan Sitmar Line, herbouwd tot een fulltime cruiseschip en omgedoopt tot SS Fairsea. Ze voer voor Sitmar tot 1988, toen Sitmar werd verkocht aan P&O. Ze werd omgedoopt tot SS Fair Princess en voer tot 2000 voor Princess Cruises en P&O Cruises. Vervolgens werd ze verkocht aan China Sea Cruises en omgedoopt tot SS China Sea Discovery. In 2005 of 2006 werd ze gesloopt in Alang, India.
Tegen het einde van 1951 ontwierp Cunard Line nieuwe schepen voor Canadese dienst op de route Liverpool-Montreal-Halifax. Cunard besloot oorspronkelijk slechts twee schepen te bouwen, maar later werden er nog twee besteld. Deze schepen waren destijds de grootste schepen die naar Canada werden geëxploiteerd. De schepen werden gebouwd in Clydebank en ze waren ontworpen voor luxe en snelheid, waaronder het vervoeren van passagiers en vracht over de St Lawrence-rivier in de zomer en naar Pier 21 in Halifax in de winter wanneer de St. Lawrence bevroor.
RMS Carinthia begon op haar eerste reis naar Montreal op 27 juni 1956 met 890 passagiers en bemanning aan boord. Na nog vier reizen bewees ze met haar running mate RMS Saxonia dat de nieuwe Canadese Cunarders zo succesvol waren dat andere schepen die op de route opereerden allemaal werden gesloopt en de vier schepen op de route van Montreal verlieten. In 1960 kreeg de Carinthia brand in een van haar hutten. In juni van dat jaar richtten enkele dekhanden een skiffle-groep op op een openbaar dek; sommige passagiers klaagden over het geluid en de dekhanden kregen een boete opgelegd voor een dagloon waardoor de “skiffle strike” werd veroorzaakt. De bemanning van het schip ging in staking en anderen kwamen ter ondersteuning en lieten vele liners enkele weken vastzitten in de haven van Liverpool. In 1961 kwam ze in botsing met de SS Tadoussac. In 1962 faalden haar propellers tijdens een reis. In 1964 ging de bemanning opnieuw in staking. Carinthia werd tot eind 1966 nog van Liverpool tot Montreal geëxploiteerd en tot na maart 1967 van Southampton tot Montreal en New York.
Fairwind en Fairsea werden in augustus 1969 in Southampton opgericht.
Cunard Line besloot om de Carinthia in de wintermaanden als cruiseschip te gaan exploiteren. Ze werd gebruikt op cruises van 10 dagen van New York City naar Bermuda. In 1968 werd ze samen met RMS Sylvania verkocht aan Sitmar Line, aanvankelijk omgedoopt tot Fairland en twee jaar in Southampton neergelegd. Na een jarenlange ingrijpende renovatie van beide schepen in Italië werd Fairland en Fairsea in 1972 begon het cruisen vanaf de westkust van de Verenigde Staten voor de opnieuw vormgegeven Sitmar Cruises. Na de verkoop van Sitmar aan P&O in 1988 werd het schip overgedragen aan Princess Cruises en gebruikt voor cruises in de Stille Oceaan als Fair Princess.
In 1995 werd Fair Princess overgeplaatst naar de vloot van P&O Cruises Australia, maar werd onmiddellijk gecharterd naar Regency Cruises, waar ze zou gaan zeilen als hun Regent Isle.
Regent Isle werd geadverteerd voor het seizoen 1996 van Regency, maar vanwege hun faillissement in september 1995 heeft ze nooit een reis voor hen gemaakt. Er volgde een periode van layup.
In 2000 werd het schip verkocht aan China Sea Cruises en omgedoopt tot China Sea Discovery. Ze opereerde als een casino cruiseschip, maar slaagde daar niet in. In 2001 opereerde ze in Taiwan. Uiteindelijk werd ze na vele mislukte reizen overgebracht naar Alang, India, om daar te worden gesloopt. Tijdens de sloop brak er brand uit in de machinekamer waarbij vijf arbeiders omkwamen en nog eens vijftien mensen gewond raakten. Uiteindelijk is het schip in 2005 of 2006 gesloopt.
Cruisedesko 