SS Canberra was een oceanliner, die later op cruises opereerde in de P & O-vloot van 1961 tot 1997. Ze werd gebouwd op de scheepswerf van Harland and Wolff in Belfast, Noord-Ierland voor een bedrag van £ 17 miljoen. Het schip werd gedoopt op 17 maart 1958, naar de federale hoofdstad van Australië, Canberra. Ze werd gelanceerd op 16 maart 1960, gesponsord door Dame Pattie Menzies, GBE, echtgenote van de toenmalige premier van Australië, Robert Menzies. Ze trad in mei 1961 in dienst en maakte haar eerste reis vanaf juni. Ze verscheen in 1971 in de James Bond-film Diamonds Are Forever. In de Falklandoorlog van 1982 diende ze als troepentransportschip. In 1997 bracht zanger en songwriter Gerard Kenny de single “Farewell Canberra” uit die speciaal voor de laatste reis was gecomponeerd.
P&O gaf Canberra de opdracht om de gecombineerde P & O – Orient Line-dienst tussen het Verenigd Koninkrijk en Austraal-Azië uit te voeren en heeft haar ontworpen om 548 eersteklasse passagiers en 1.650 toeristenklasse te vervoeren. Te groot voor Tilbury, ze was gebaseerd op Southampton. Haar eerste reis begon op 2 juni 1961 door het Suezkanaal en deed Colombo, Fremantle, Melbourne, Sydney, Auckland, Suva, Honolulu, San Francisco en Los Angeles aan en keerde via dezelfde havens terug naar Southampton. Halverwege 1963 had ze vele maanden in een droogdok in Southampton en op de werf van de bouwer doorgebracht voor reparaties aan haar elektrische en mechanische systemen.
Het tijdperk van massale vliegreizen was begonnen tegen de tijd dat de Canberra werd neergelegd en de prijzen van vliegreizen daalden meedogenloos in het begin van de jaren zestig om de laagste tarieven van P & O te betwisten. In de tweede helft van 1962 maakte Canberra een korte cruise vanuit Southampton, gevolgd door nog twee naar New York. Er volgden meer cruises, maar niettemin werd het grootste deel van het eerste decennium van het schip doorgebracht op de vlucht van Australië.
Eind 1972 werd ze teruggetrokken en omgebouwd om 1.500 passagiers uit één klas op cruises te vervoeren. Het is ongebruikelijk dat deze overgang van een vroeg leven als een speciaal gebouwde oceanliner naar een lange en succesvolle carrière in cruisen plaatsvond zonder grote externe veranderingen en met slechts minimale interne en mechanische veranderingen door de jaren heen. Een van haar openbare ruimtes was een ‘Cricketers Tavern‘, die een verzameling vleermuizen en stropdassen van cricketclubs over de hele wereld bevatte; ze had ook de William Fawcett lees- / schrijfkamer, genoemd naar het eerste P & O-schip.
Net als RMS Strathnaver en RMS Strathaird die ze verving op de route Tilbury-Brisbane, had Canberra een turbo-elektrische transmissie. In plaats van mechanisch aan haar schroefassen te zijn gekoppeld, reden de stoomturbines van Canberra grote elektrische alternatoren die stroom leverden voor elektromotoren die op hun beurt de dubbele schroeven van het schip aandreven. Het waren de krachtigste turbo-elektrische stoomeenheden die ooit in een passagiersschip waren geïnstalleerd; bij 42.500 pk (31.700 kW) per as, overtroffen ze 40.000 pk (30.000 kW) SS Normandie op elk van haar vier assen. Dit zou haar een snelheid geven van ongeveer 27,25 knopen (50,47 km / u). Ze had ook een boegschroef om in de haven te manoeuvreren en manoeuvres bij het aanmeren. Ze was ook het eerste Britse passagiersschip dat wisselstroom gebruikte als stroomvoorziening.
Er zijn verschillende operationele en economische voordelen aan een dergelijke elektrische ontkoppeling van het voortstuwingssysteem van een schip, en het werd een standaardelement van het ontwerp van cruiseschepen in de jaren negentig, meer dan 30 jaar nadat Canberra in dienst kwam. Dieselmotor- en gasturbineaangedreven alternatoren zijn echter de belangrijkste energiebron voor de meeste moderne elektrisch aangedreven schepen.
Canberra had een bolvormige boog, twee sets stabilisatoren en twee schoorstenen naast elkaar. De reddingsboten, die waren gemaakt van glasvezel, waren drie dekken lager geplaatst dan normaal voor schepen van haar type, en waren verzonken in de romp om een beter zicht vanaf de passagiersdekken mogelijk te maken.
Op 2 april 1982 viel Argentinië de Falklandeilanden binnen, wat het begin was van de Falklandoorlog. Canberra was op dat moment aan het cruisen in de Middellandse Zee. De volgende dag ontving haar kapitein Dennis Scott-Masson een bericht met de vraag naar zijn aankomsttijd in Gibraltar, wat niet op zijn reisschema stond. Toen hij Gibraltar aandeed, hoorde hij dat het ministerie van Defensie Canberra had opgeëist voor gebruik als troepentransportschip. Canberra zeilde naar Southampton, Hampshire, waar ze snel werd omgebouwd en zeilde op 9 april naar de Zuid-Atlantische Oceaan.
Canberra, bijgenaamd de Great White Whale bleek van vitaal belang bij het transport van de 3 Commando Brigade naar de eilanden op meer dan 9.000 zeemijlen (17.000 km) van het Verenigd Koninkrijk. Canberra werd naar het hart van het conflict gestuurd.
Canberra ging op 21 mei voor anker in San Carlos Water als onderdeel van de landingen van Britse troepen om de eilanden te heroveren. Hoewel haar maat en de witte kleur maakte haar een onmisbaar doelwit voor de Argentijnse luchtmacht. Canberra zou, indien gezonken, niet volledig in de ondiepe wateren bij San Carlos zijn ondergegaan. De voering werd echter niet zwaar getroffen bij de landingen, aangezien de Argentijnse piloten de neiging hadden om de fregatten en torpedobootjagers van de Royal Navy aan te vallen in plaats van de bevoorradings- en troepenschepen. Na de oorlog beweerden Argentijnse piloten dat hun was verteld Canberra niet te raken, omdat ze haar aanzagen voor een hospitaalschip.
Een schilderij van de terugkeer van SS Canberra naar Southampton vanuit de Falklands
Canberra zeilde vervolgens naar Zuid-Georgië, waar 3.000 troepen werden overgebracht van Queen Elizabeth 2. Ze werden op 2 juni in San Carlos geland. Toen de oorlog voorbij was, werd Canberra als kartel gebruikt om gevangengenomen Argentijnse soldaten te repatriëren en ze in Puerto Madryn te laten landen, voordat ze op 11 juli terugkeerden naar Southampton om een extatisch welkom te heten. Kapitein Scott-Masson, die eind jaren ’40 zijn leertijd op het troepenschip van de Shaw, Savill & Albion Line Empire Deben was begonnen, kreeg een CBE en werd assistent van Hare Majesteit de Koningin.
Na een langdurige refit keerde Canberra terug naar de burgerdienst als cruiseschip. Haar rol in de Falklandoorlog maakte haar erg populair bij het Britse publiek, en de kaartverkoop na haar terugkeer werd daardoor jarenlang verheven. Haar leeftijd en hoge bedrijfskosten haalden haar uiteindelijk in, aangezien ze een veel hoger brandstofverbruik had dan de meeste moderne cruiseschepen. Hoewel Premier Cruise Line een bod had uitgebracht op het oude schip, had P&O al besloten dat ze Canberra niet onder een andere vlag wilden laten varen. Een vervanger voor de Canberra, de in 1988 gebouwde Star Princess, werd overgebracht naar P&O Cruises en werd omgedoopt tot Arcadia.
Canberra werd in september 1997 uit de P & O-dienst gehaald en op 10 oktober 1997 verkocht aan een sloopwerf om te worden gesloopt, en vertrok op 31 oktober 1997 naar de scheepssloopwerf Gadani, Pakistan. Haar diepe diepgang betekende dat ze niet zo ver kon worden gestrand als de meeste schepen , en als gevolg van haar solide constructie duurde het sloopproces bijna een jaar in plaats van de geschatte drie maanden, aangezien het eind 1998 volledig werd gesloopt.
Uiterlijk had het schip een geheel nieuw ontwerp. Het voorbeeld was de SS Southern Cross Behalve dat de schoorsteen vrij ver naar achteren werd geplaatst, werd de brug dichter midscheeps geplaatst in plaats van de gebruikelijke voorwaartse positie. Hierdoor reikte de bovenbouw aanzienlijk verder naar voren dan de brug. Deze functies kregen destijds geen hoge prijzen, een eigentijdse recensie die haar beschrijft als “niet erg mooi, maar zeer efficiënt”, maar P & O’s SS Canberra uit 1961, besteld een jaar nadat Southern Cross in dienst kwam, werd gebouwd naar een bijna identiek ontwerp, maar op grotere schaal.
Cruisedesko 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.